Biz de sevdiğimle bunun eksikliğini hissetmeye başladığımız ve artık bizim hayatımıza anlam katan, her şeyimizi onunla paylaşabileceğimiz minik bir elin ellerimizde olmasını istemeye başladık. Tam o zamanlarda Ocak ayında o güzel haberi aldık :) ilk test ten sonra nasıl ağladım nasıl ağladım anlatamam. Biz geç evlenen ve mutluluğu biraz geç bulan bir çift olmamıza rağmen evliliğimizin 7. ayında (erken diye adlandırabileceğimiz bir zaman) Rabbim bize bu mutluluğu nasip etti çok şükür.
Eğer Allah izin verirse 29 yaşında anne olacağım, eşim de 32 yaşında baba olacak :)
Hep genç kızlığa ilk adım attığınız an' dan itibaren hayallerinizde aşık olduğunuz bir prens vardır. Ve o prensle evlenme hayalleri kurarsınız. Sonra onunla evlenirsiniz dünyanın en mutlu kadını olursunuz. Vee öyle bir zaman gelir hayallerinizi yıllarca süsleyen insandan Allah' ın izniyle bir bebek beklersiniz.
Hah.... işte ben o dönemdeyim :) artık nasıl mutlu olduğumu siz düşünün...
Yaklaşık 3 aydır internetten bile tiksinmiş biri olarak hayatımı idame ettirdim. Hamilelik öyle bir şey ki, bütün ruh hallerini bir anda içinizde yaşıyorsunuz. Galiba herkesinde dediği ve yaşadığı gibi hamilelikte en zor dönem ilk üç ay. Bunu yaşayarak gördüm. Ama sizi bu çektiğiniz bulantılar ve ağrılar dışında ayakta tutan tek şey; içinizde sizden bir parçanın her an geliştiğini düşünmek ve onu zamanı gelince kucağınıza alacağınız hissi. İnsan "benim midem daha çok bulansın katlanırım ama ona bir şey olmasın" diyor...
İşte o cümleyi her kurduğumda canım annem aklıma geliyor.
Eşim de bu dönemde en büyük destekçim oluyor. Ondan Allah razı olsun. Onun gibi birini bana nasip ettiği için Rabbime ne kadar şükretsem az olur.
Ben yeğenleri için aklı giden, ölüp ölüp dirilen ve çocuk gelişimci olan biri olarak nasıl bir anne olurum? düşüncesi hala kafamın bir yerlerinde beni uyarmakta :) Umarım iyi bir anne olurum...
Şu an hamileliğimin 14. haftasındayım. Yani 3 ay 2 haftalık bir anne adayı :)
Bulantılar yedinci hafta başladı ve hala devam etmekte. Ama 12. haftada azalmaya başlıyor. Tamamen geçtiğinde normal hayatıma dönüp hamileliğimin tadını çıkarmak istiyorum inşallah...
Hamilelikte su içmek bir eziyet gibi geliyor. O yaşam kaynağımız olan ve normalde kana kana içtiğimiz suyu içemiyoruz. Beni en çok zorlayan su içememek oldu. Bir yudum alsam hemen midem ayağa kalkıyordu. Bu günler yavaştan içmeye başladım.
Ama toplumumuzda yanlış bilinen bir şey var. Bizim su içmemizle bebeğin suyunun hiç bir alakası yokmuş. Doktorum hiç su içemediğim zamanlar olduğunda bile "bebeğinizin suyu gayet iyi" dedi. Yani suyu kendimiz için içiyoruz. Bebek için değil.
Hamileliğin ikinci ayında mideme iyi gelen şeylerden biri tost oldu.
3 mart doğum günümdü. Tam da bulantıların doruklara ulaştığı zamanlardı. Eşimin güler yüzü, zaman zaman aldığı anlamlı hediyeler kendimi iyi hissettiriyordu.
Doğum günümde pek iyi olmadığım için pek resim çekmedik. Bu kareleri bulabildim. Tabii ki en değerli hediye Rabbimizin hediyesi olan bebeğimizdi.
Hamillik süresince okuyup rahatlayabileceğiniz ve size yol gösterebilecek ve benimde arada okuduğum kitaplarımı paylaşmak istiyorum:
 |
| Bu kitapları okumanızı tavsiye ederim. |
Ve hamileliğim ve doğum günüm için kuzenimin bana yollamış olduğu hediyeleri paylaşmak istedim. Hiç beklemediğim bir anda kapı çaldı ve bu güzellikler bana dostum olan KelebekGibi den geldi. Ona çok teşekkür ediyorum.
Ve artık uzun zamandır bilgisayar başına geçmeyen başı bağlı kız yoruldu. Biraz dinlenme zamanı :) İnşallah ilerleyen günlerde sizlerle yeni paylaşımlarda buluşuruz.
Sevgilerrr....
